To DLC zawiera jednego legendarnego łowcę i 3 legendarne bronie:
- Ogar z Mokradeł (legendarny łowca)
- Paszcza Mroku (Romero 77)
- Piekielny Pazur (Caldwell Pax)
- Warczący Świt (pistolet sygnałowy).


Ogar z Mokradeł  

Jacob Arawn wyruszył w podróż, by zabić Piekielnego Czarnego Psa, ale stał się prawie równie sławny, co ogar, na którego polował. Teraz kontynuuje swoją krucjatę, przeżywszy dziesiątki lat na wrogich terenach i zobaczywszy nieopisane poczwary, które zmieniły go w mitycznego przeciwnika. 


Paszcza Mroku  

Jacob wziął strzelbę swojego zmarłego ojca do świata umarłych i była ona jedynym przedmiotem, który wrócił z nim do Portmadoc. Od tego czasu Jacob się z nią nie rozstaje – przytula ją do piersi, gdy śpi na mchu. Ta strzelba zabiła więcej bestii, niż Jacob jest w stanie zliczyć, i żaden człowiek czy diabeł nie powstrzyma jej przed kolejnymi zabójstwami. 


Piekielny Pazur  

Pamiątka z zamku uwolnionego od grozy Mauthe Doog. Ten Caldwell Pax ma szczególne miejsce w sercu Ogara z Mokradeł. Jednak jest też znienawidzony przez jego ziomków, którzy obawiają się, że cienie kontrolują szaleńca używającego broni najwyższej jakości. 


Warczący Świt  

Mgła jest gęsta na mokradłach Albionu. Ten pistolet sygnałowy przecina chmury i wskazuje zwierzynę Ogara z Mokradeł. Choć broń zdradza jego pozycję, widok światła Warczącego Świtu oznacza, że już jest dla ciebie za późno. 


Po Walii, Szkocji i Anglii krążą plotki o przerażającym czarnym psie. Niekiedy broni natury, choć częściej jest zwiastunem śmierci, tak jak w przypadku walijskiego miasta Portmadoc. Pewnego dnia wyruszyło sześć osób mających jeden cel: zabić ogara z mokradeł. Zignorowali drwiny, rady czy błagania i zniknęli w wiecznej mgle. Miasto do rana czekało na ich powrót. Ci, którzy wierzyli, czekali tydzień. Rodziny czekały miesiąc. Gdy zmieniła się pora roku, nadzieja umarła.

Po ponad roku powrócił najmłodszy członek grupy, Jacob Arawn. Był sam, obity i zakrwawiony, ale niósł ogromny łeb ogara, którego ślepia wciąż żarzyły się płynnym, czerwonym ogniem. Arawn wciąż zmieniał opowiadaną historię, ale jeden szczegół pozostawał niezmienny: wyruszyli do świata umarłych i uciekł tylko on.

Wkrótce zalały go listy od miast bojących się własnych piekielnych ogarów. Zmęczony, wynędzniały i niedoleczony Jacob był oburzony na wieść o kolejnych potwornych psach. Bez wahania ruszył na odległe mokradła i poświęcił życie niekończącej się misji: wygnać wszystkie piekielne ogary z wyspy.

Pogłoski o Czarnym Psie przestały krążyć. Zamiast tego plotkuje się o Ogarze z Mokradeł: łowcy, który płynie przez mgłę, miota gromami i chroni święte mokradła. Boją się go dzieci i dorośli – tego samego człowieka, który przysiągł uwolnić ich od koszmarnych psów.

Jacob udał się do nowego kraju, w którym może zapomnieć o swej legendzie i dalej walczyć ze światem umarłych i piekielnymi ogarami. Choć możliwe, że nie obchodzą go mity, a pół wieku po tym, jak opuścił Portmadoc, rozlewisko oferuje jedynie to, na czym Arawn zna się najlepiej: łowy.